CHAPTER SIX

Why the Controversy?

Bio-oxidative therapy, which involves the use of medical ozone or hydrogen peroxide, has attracted some controversy because it is not fully understood by the general population and members of the medical com- munity. Some people insist that bio-oxidative therapy should not be used because of the risk of oxidation. Ozone and hydrogen peroxide give up their extra oxygen atom, and this does cause oxidation. Oxidation is what causes metal objects to rust, what causes a fresh-cut apple to turn brown, and what scientists blame for cellular aging in the human body. That’s why people take antioxidants to slow down the chemical process of oxidation.

What most people don’t know, however, is that an enzyme coating surrounds every human cell which makes it resistant to oxidation. Bacteria, viruses and disease microorganisms, on the other hand, have no such enzyme coating and are therefore oxidized on contact with ozone or hydrogen peroxide.

According to Dr. Frank Shallenberger, who is best known in the U.S. for treating AIDS patients with a holistic protocol, both ozone and hydrogen peroxide actually increase the efficiency of the anti-oxidant enzyme system, which scavenges excess free radicals in the body. This then also enhances cellular immunity further.

Another source of controversy stems from concern over the internal use of hydrogen peroxide because it is a chemical compound that is highly reactive and has corrosive properties. While it is true that at the 35% concentration, hydrogen peroxide is a very strong oxidizer-and if not diluted, can be extremely dangerous or even fatal-the opposite is true when it is diluted in the manner previously described for specific therapeutic purposes. Properly diluted food-grade hydrogen peroxide is not only safe to ingest but also produces the numerous healing effects discussed in previous chapters.

Any chemist knows that the concentration of any given chemical compound affects chemical reaction rates and the overall effects of the compound altogether. For example, arsenic is a metallic poison derived from the chemical element of the same name. It is poisonous at full concen- tration, but as an extremely diluted preparation, it has had a long history of medical use. The diluted arsenic (called arsenicum) is routinely prescribed by homeopaths for digestive disorders including food poisoning, indigestion, diarrhea and gastrointestinal problems brought on by eating too much fresh fruit and vegetables, or too much alcohol.

Likewise, 35% food-grade hydrogen peroxide, although approved by the FDA for use in the production and packaging of foods, is toxic for human consumption at that concentration. However, when diluted in a sufficient amount of water, it oxygenates the body in a way that makes the body heal itself and make itself immune to disease. The maintenance dose, of 3 drops of 35% food-grade hydrogen peroxide in 6 to 8 ounces of water, for instance (see Chapter 4), means that the hydrogen peroxide only constitutes 0.104% of a 6-ounce glass of water, or 0.078% of an 8-ounce glass of water. Like most medications, hydrogen peroxide is harmful or even fatal if not used properly or administered in incorrect doses. Unlike most medications, however, it offers a large number of health benefits without damaging the body or producing adverse effects.

فصل ششم

جدال بر سر چیست؟

بیو اکسیداتیو درمانی، که شامل استفاده از اوزون درمانی یا هیدروژن پراکسید است، بحث‌هایی را به همراه داشته است، زیرا به طور کامل توسط جمعیت عمومی و اعضای جامعه پزشکی درک نشده است. برخی افراد اصرار دارند که به دلیل خطر اکسیداسیون نباید از بیو اکسیداتیو درمانی استفاده شود. اوزون و هیدروژن پراکسید اتم اکسیژن اضافی خود را از دست داده و این باعث اکسیداسیون می‌شود. اکسیداسیون چیزی است که باعث زنگ زدگی اجسام فلزی و قهوه‌ای شدن سیب تازه بریده شده می‌شود و دانشمندان آن را عامل پیری سلولی در بدن انسان می‌دانند. به همین دلیل است که مردم آنتی اکسیدان‌ها را برای کند کردن فرآیند شیمیایی اکسیداسیون مصرف می‌کنند.

با این حال، آنچه بیشتر مردم نمی‌دانند این است که پوششی آنزیمی اطراف هر سلول انسانی را احاطه کرده که آن را در برابر اکسیداسیون مقاوم می‌کند. از طرف دیگر، باکتری‌ها، ویروس‌ها و میکروارگانیسم‌های بیماری فاقد چنین پوشش آنزیمی هستند، بنابراین در تماس با اوزون یا هیدروژن پراکسید، اکسید می‌شوند.

به گفته دکتر فرانک شالنبرگر، که در ایالات متحده برای درمان بیماران مبتلا به ایدز با پروتکلی جامع شناخته شده است، هم اوزون و هم هیدروژن پراکسید، در واقع کارایی سیستم آنزیم آنتی اکسیدانی را افزایش می‌دهند که رادیکال‌های آزاد اضافی را در بدن از بین می‌برد. این امر همچنین ایمنی سلولی را بیشتر تقویت می‌کند.

منبع دیگر جدال، ناشی از نگرانی در مورد استفاده خوراکی از هیدروژن پراکسید است، زیرا این یک ترکیب شیمیایی است که بسیار واکنش پذیر است و خواص ویرانگر دارد. در حالی که درست است که در غلظت 35٪، هیدروژن پراکسید یک اکسید کننده بسیار قوی است، (و اگر رقیق نشود، می‌تواند بسیار خطرناک یا حتی کشنده باشد) زمانی که به روشی که قبلا برای اهداف درمانی خاص توضیح داده شد رقیق شود، برعکس آن صادق است. هیدروژن پراکسید با درجه مواد غذایی رقیق شده مناسب، نه تنها برای خوردن بی خطر است، بلکه اثرات درمانی متعددی را که در فصل‌های قبل مورد بحث قرار گرفت، ایجاد می‌کند.

هر شیمیدانی می‌داند که غلظت هر ترکیب شیمیایی معین، بر سرعت واکنش شیمیایی و اثرات کلی ترکیب تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، آرسنیک یک سم فلزی است که از عنصر شیمیایی به همین نام به دست می‌آید. در غلظت کامل سمی است، اما به عنوان یک ترکیب بسیار رقیق شده، سابقه طولانی در استفاده پزشکی داشته است. آرسنیک رقیق شده (به نام آرسنیکوم) به طور معمول توسط هومیوپات‌ها برای اختلالات گوارشی از جمله مسمومیت غذایی، سوء هاضمه، اسهال و مشکلات گوارشی ناشی از مصرف زیاد میوه و سبزیجات تازه یا الکل زیاد تجویز می‌شود.

به همین ترتیب، هیدروژن پراکسید درجه غذایی 35%، اگرچه توسط FDA برای استفاده در تولید و بسته بندی مواد غذایی تایید شده است، اما در این غلظت برای مصرف انسان سمی است. با این حال، هنگامی که در مقدار کافی آب رقیق شود، به گونه‌ای که باعث شود بدن خود را درمان کند و خود را در برابر بیماری مصون سازد، به بدن اکسیژن رسانی می‌کند. به عنوان مثال، دوز ثابت 3 قطره هیدروژن پراکسید 35٪ در 6 تا 8 اونس آب (به فصل 4 مراجعه کنید)، به این معنی است که هیدروژن پراکسید فقط 0.104٪ از 6 اونس آب یک لیوان، یا 0.078٪ از 8 اونس آب یک لیوان را تشکیل می‌دهد. مانند بسیاری از داروها، هیدروژن پراکسید اگر به درستی استفاده نشود یا در دوزهای نادرست تجویز شود مضر یا حتی کشنده است. با این حال، برخلاف بسیاری از داروها، فواید زیادی برای سلامتی بدون آسیب رساندن به بدن یا ایجاد اثرات نامطلوب ارائه می‌دهد.